അമ്മ എന്റെ പേര് മറന്നിട്ടു വര്‍ഷങ്ങളായി; അടുത്തകാലം വരെ ഏതു കൂരിരുട്ടത്തും അച്ഛനെ അച്ഛന്‍ എന്നു തന്നെ പറഞ്ഞു തിരിച്ചറിഞ്ഞു വിളിക്കുമായിരുന്നു; ഇപ്പോള്‍ അതാരാ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ഹരിയണ്ണന്‍ എന്നു പറയും; ഹരിമാമന്‍ അമ്മയുടെ സഹോദരന്‍ ആണ്; ഇഡ്ഡലി മുന്നില്‍ വച്ച് ഇതെന്താണെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഇതൊക്കെ സോമനാണെന്നു പറയും; മറവി രോഗം ബാധിച്ച അമ്മയെ കുറിച്ച് മകന്റെ വൈറല്‍ കുറിപ്പ്‌

തിരുവനന്തപുരം: മറവി രോഗം ബാധിച്ച അമ്മയെ കുറിച്ച് മകന്റെ കരളലയിക്കുന്ന കുറിപ്പ്. മകന്റെ പേര് പോലും മറന്ന അമ്മയെ പൊന്നുപോലെ കാത്തുപരിപാലിക്കുന്ന കുറിപ്പാണ് സോഷ്യല്‍മീഡിയയില്‍ വൈറലാകുന്നത്.

സോമരാജന്‍ പണിക്കരുടെ കുറിപ്പ് ഇങ്ങനെ...

രാവിലെ അമ്മയെ ചായ കുടിപ്പിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ വലിയ മഴ വരുന്നതു നോക്കി അമ്മ കുറേ നേരം ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു..

അടുത്ത കാലം വരെ രാവിലത്തെ ചായ അമ്മ തന്നെ എടുത്തു കുടിക്കുമായിരുന്നു‌.. രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം ആയി ചായ കുടിക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ ചായ കൈകൊണ്ടു ഒരൽപ്പം മാറ്റി വെക്കും... ചായ ചൂടു പോകുന്നതിനു മുൻപ് കുടിപ്പിക്കണം എന്നതിനാൽ പിന്നെ ചുണ്ടിൽ മുട്ടിച്ചു പിടിപ്പിക്കണം. കുഞ്ഞുങ്ങൾ പാലു കുടിക്കുന്നതു പോലെ അതു സാവധാനം ആണെങ്കിലും മുഴുവൻ കുടിക്കും..

ഒരമ്മക്കു മകന്റെ എന്താണു ആവശ്യം എന്നു ഞാൻ പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ടു. പണം അല്ല ‌‌‌..പൂക്കൾ അല്ല ...സമ്മാനങ്ങൾ അല്ല .. ഓണപ്പുടവ അല്ല ‌..ആഭരണങ്ങൾ അല്ല ... അതിലെല്ലാം പ്രധാനപ്പെട്ടതു സമയം ആണു ... അമ്മക്കു അതു മാത്രം മതി .. അതു നൽകിയാൽ ബാക്കി എല്ലാം അതിന്റെ കൂടെ നൽകുന്നവ ആണു‌.

അമ്മ എന്റെ പേർ മറന്നു പോയിട്ടു വർഷങ്ങൾ ആയി.. അടുത്തകാലം വരെ ഏതു കുറ്റിരിട്ടത്തും അച്ഛനെ അച്ഛൻ എന്നുതന്നെ പറഞ്ഞു തിരിച്ചറിഞ്ഞു വിളിക്കുമായിരുന്നു‌.. ഇപ്പോൾ അതാരാ എന്നു ചോദിച്ചാൽ അതു ഹരിയണ്ണൻ എന്നു പറയും‌.. ഹരിമാമൻ അമ്മയുടെ സഹോദരൻ ആണു. അമ്മയോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കുന്ന സമയം മുഴുവൻ ഞാൻ അമ്മയേ ഒരോ ചോദ്യങ്ങളും വാക്കുകളും പറഞ്ഞു അമ്മ എന്തെങ്കിലും ഓർക്കുന്നുവോ എന്നു അന്വേഷിക്കും‌..

സ്വർണ്ണ നിക്ഷേപം ഉള്ള ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ ചിലർ അരുവിയിലെ മണ്ണു അരിച്ചു സ്വർണ്ണത്തിന്റെ തരികൾ വേർതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതു പോലെ ഒരു പരീക്ഷണം ആണതു.. നൂറോ ആയിരമോ കൊട്ട മണ്ണു അരിക്കുമ്പോൾ ആണു ഒന്നോ രണ്ടോ തരി സ്വർണ്ണം കിട്ടുന്നതു.. അമ്മയുടെ ഓർമ്മശക്തിയും ഇപ്പോൾ അതു പോലെയാണു... വളരെ നാൾ കൂടുമ്പോൾ എന്തെങ്കിലും ഒരു വാക്കോ ആളെയോ ഓർമ്മിച്ചു എന്തെങ്കിലും ശരിയായി പറഞ്ഞാൽ അതു കേൾക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന സംതൃപ്തി പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്തതാണു.‌

ഒരോ നേരവും ഭക്ഷണം വാരിക്കൊടുക്കുമ്പോൾ ഒരോ ഇനവും എന്താണു എന്നു അമ്മയോടു ചോദിക്കും‌. മിക്കതിനും "അമ്മയാണു" എന്നു മാത്രമായിരിക്കും മറുപടി... പിന്നെ നമ്മൾ തന്നെ അതിന്റെ പേർ പറഞ്ഞിട്ടു അതെന്താണു എന്നു വീണ്ടും ചോദിക്കും. അപ്പോൾ അമ്മക്കു ദേഷ്യം വരും. "പറഞ്ഞില്ലെ... അതു അതൊക്കെ തന്നെയാണു എന്നു "

എല്ലാ ദിവസവും 8.30 നു അമ്മക്കു പ്രഭാത ഭക്ഷണം നൽകും. അതിനു 15 മിനിട്ടു മുൻപു ഇൻസുലിൻ ഇഞ്ചക്ഷൻ ഒക്കെ കൊടുത്തു ബാത്ത്റൂമിൽ കൊണ്ടുപോയി മുടി ഒക്കെ ചീകി ഹെയർ ബാൻഡ് ഒക്കെ ഒന്നു കൂടി ശരിയാക്കി മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ ചന്ദനം ഒക്കെ ഒന്നു കൂടി തൊടുവിച്ചു സിന്ദൂരം ഇട്ടു, ഉടുപ്പിൽ മൂത്രത്തിന്റെ തുള്ളികൾ വീണു എങ്കിൽ ഉടുപ്പും മാറ്റി അമ്മയേ സുന്ദരിയാക്കി ആണു ഊണുമേശക്കരുകിൽ കൊണ്ടിരുത്തും‌...

പോകുന്ന വഴിയും വരുന്ന വഴിയും എല്ലാം അമ്മയോട് എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും‌.. ഒരു തരം സ്പീച്ച് തെറാപ്പി എന്നു വേണമെങ്കിൽ പറയാം. ഒരു വാക്കു എങ്കിലും ശരിയായി പറഞ്ഞാൽ എനിക്കു സ്വർണ്ണ മെഡൽ കിട്ടിയതു പോലെയാണു. അല്ലെങ്കിൽ അമ്മ വല്ലാതെ ദേഷ്യപ്പെട്ടു " ശെന്താ ഞാൻ ചെയ്യുന്നതു ? " എന്നു പറഞ്ഞു എന്റെ കൈ വിടുവിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കും‌... ഞാൻ വിടില്ല എന്നു മാത്രം.

അമ്മക്ക് അരി ഭക്ഷണം. പ്രത്യേകിച്ചു ഇടിയപ്പം‌, ഇഡ്ലി , ദോശ ഇവയാണു ഇഷ്ടം‌. വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ ചിലപ്പോൾ കൈ കൊണ്ടു വാരി വായിൽ കൊണ്ടു ചെല്ലാൻ ശ്രമിക്കും. അതൊരു " ഗുഡ് സൈൻ " ആണു‌. ഭക്ഷണം നന്നായി എന്നർഥം. 4 ഇഡ്ലിയുടെ മുകളിൽ സാമ്പാർ ഒഴിച്ചു ഞാൻ അതിന്റെ കൂടെ രാവിലത്തെ ഗുളികകൾ എല്ലാം പൊടിച്ചതു ചേർത്തു ചെറുകഷണങ്ങളായി മുറിച്ചു സ്പൂണിൽ വാരിക്കൊടുക്കും‌..

"അമ്മേ ഇതെന്താണു‌..? "

"ഇതൊക്ക സോമനാണു "

"സോമനോ.. അതാരാ ..."

" അതാ ഇതു "

"ഇതു ഇഡ്ലി അല്ലേ .."

"ഇതു സോമനാ .."

"അല്ല ഇഡ്ലിയാ ..."

അമ്മക്കു ദേഷ്യം വന്നു...

"ശെന്താ ഞാൻ ചെയ്യുന്നെ.."

പാവം അമ്മ... ഒരിക്കൽ എങ്കിലും "ഇതു സോമനാണു... എന്റെ രണ്ടാമത്തെ മകൻ ആണു... ഞാൻ ഗുണദോഷിച്ചും പ്രാർഥിച്ചും കരഞ്ഞു വിളിച്ചും തല്ലിപ്പഴുപ്പിച്ചും നേരേയാക്കിയ ചെറുക്കൻ." എന്നു പറയാൻ അമ്മക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്നു ഓർത്ത് എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു‌.